رابطه پنج عامل شخصیت و خلاقیت درمیان دانش آموزان دبیرستان های استعدادهای درخشان

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه پنج عامل شخصیت و خلاقیت درمیان دانش آموزان دبیرستان های استعدادهای درخشان بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان مدارس استعدادهای درخشان شهر شیراز در سال تحصیلی 88-87 و نمونه پژوهش که به روش خوشه ای تصادفی انتخاب گردیدند شامل 201 دانش آموز (104پسر و 97دختر) اول دبیرستان بودند. به منظور گردآوری اطلاعات از پرسشنامه پنج عامل شخصیتی گلدبرگ (1999) و پرسشنامه مدادی کاغذی چند جوابی سنجش خلاقیت عابدی (1372) استفاده شد. پایائی هر یک از این ابزارهای سنجش از طریق محاسبه ضریب آلفای کرونباخ و روائی آنها از طریق محاسبه ضریب همبستگی هر عامل با عوامل دیگر احراز گردید. نتایج حاکی از پایائی و روائی قابل قبول پرسشنامه ها بود. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که بین عوامل پنج گانه شخصیت (برون گرایی، توافق پذیری، وظیفه مداری، روان نژندی و گشودگی نسبت به تجربه) و ابعاد خلاقیت (سیالی، بسط، ابتکار و انعطاف پذیری) همبستگی معناداری وجود دارد. همچنین تحلیل های رگرسیونی چند متغیره برای پیش بینی خلاقیت و ابعاد آن توسط عوامل پنج گانه شخصیت و جنسیت نشان داد که توافق پذیری، وظیفه مداری، روان نژندی و گشودگی نسبت به تجربه، پیش بینی کننده بعد سیالی، گشودگی نسبت به تجربه پیش بینی کننده بعد بسط، برون گرایی و گشودگی نسبت به تجربه پیش بینی کننده بعد ابتکار، جنسیت، توافق پذیری و گشودگی نسبت به تجربه پیش بینی کننده بعد انعطاف پذیری و در نهایت برون گرایی و گشودگی نسبت به تجربه پیش بینی کننده خلاقیت کلی است.